สิ่งอันตรายในบ้านที่อาจนึกไม่ถึง

ทำไมข้าวของเครื่องใช้ในบ้านจึงเป็นอันตรายได้

1. ผู้มีภาวะสมองเสื่อมจะเริ่มแยกแยะสิ่งของแต่ละอย่างไม่ออก ว่าใช้ทำอะไร ใช้ยังไง
2. ประสาทรับรู้รสแปรปรวน หยิบของเข้าปาก ไม่รู้ว่าอะไรกินได้หรือกินไม่ได้
3. เคลื่อนไหวไม่คล่อง กะระยะไม่ถูก เสี่ยงลื่นล้ม ชนโน่นชนนี่

ระวัง ! อย่ามองข้ามความปลอดภัย

สิ่งของชิ้นเล็ก ๆ
เช่น เครื่องประดับ กระดุม ลูกปัด เม็ดยา ชิ้นส่วนของเล่น ฯลฯ ต้องเก็บให้มิดชิด กันไม่ให้หยิบใส่ปาก หูหรือจมูก

อุปกรณ์ที่มีคม
เช่น มีด กรรไกร กรรไกรตัดเล็บ เข็ม เครื่องแก้ว เครื่องมือช่างไม้ ฯลฯ เก็บให้พ้นมือ กันไม่ให้หยิบมาใช้จนบาดเจ็บ

น้ำยาเคมีหรือของเหลวต่าง ๆ
เช่น น้ำยาล้างจาน น้ำยาปรับผ้านุ่ม ทินเนอร์ น้ำมันก๊าด ยาฆ่าแมลง ฯลฯ หรือ ซีอิ๊ว ซอสพริก เครื่องปรุงรสต่าง ๆ รวมทั้งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เก็บใส่ตู้ล็อกไว้ กันไม่ให้หยิบมาดื่มเพราะอาจเผลอคิดว่าเป็นน้ำหวาน

สิ่งของในห้องน้ำ
เช่น สบู่ ยาสีฟัน แชมพู ครีมอาบน้ำ น้ำยาล้างห้องน้ำ ฯลฯ ใช้เสร็จแล้วเก็บใส่ตู้ไว้นอกห้องน้ำ กันหยิบกินหรือใช้ผิด

ของใช้อื่น ๆ
เช่น ผงซักฟอก ไม้ขีด ไฟแช็ก เครื่องสำอาง เชือก ด้าย ฯลฯ เก็บให้ห่างมือ กันไม่ให้เอาไปใช้แผลงๆ

เครื่องใช้ไฟฟ้า
ถอดปลั๊กเครื่องไฟฟ้าที่ไม่ได้ใช้ ติดป้ายห้ามจับ ระวังร้อน

ปลั๊กไฟ
หาพลาสติกครอบปิด เลื่อนตู้มาบัง กันไม่ให้แหย่นิ้วเข้าไปอาจโดนไฟฟ้าดูด และป้องกันเหตุเพลิงไหม้

เตาแก๊ส
ปิดล็อกห้องครัวไว้ไม่ให้เข้า ติดตั้งตัวตรวจจับแก๊สรั่ว

พรมเช็ดเท้า
ไม่ปูขวางทาง อย่าใช้พรมสีเข้ม เพราะผู้มีภาวะสมองเสื่อมอาจมองเห็นเป็นหลุมได้ หรือลื่น ตกใจ สะดุดล้ม

เฟอร์นิเจอร์
เลี่ยงเฟอร์นิเจอร์แบบมีล้อ ติดกันกระแทกตรงเหลี่ยมมุมแข็ง ป้องกันเดินชนบาดเจ็บ ตู้และชั้นวางของต้องมีการยึดติดกับผนัง เพื่อป้องกันเวลาผู้สูงอายุเกาะยึดแล้วทิ้งน้ำหนักตัว ตู้อาจล้มทับ

โต๊ะเก้าอี้
วางเข้าที่ไม่ให้มีส่วนใดยื่นออกมา ป้องกันเดินเตะ หกล้ม

เก้าอี้โยก เตียงพับ
ไม่ควรใช้ อาจเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย ทับเท้า สะดุด หกล้ม

ต้นไม้
ไม่ปลูกต้นไม้มีพิษ คัน มียางหรือมีหนามแหลม ป้องกันการกิน เกิดผื่นแพ้ บาดเจ็บ

ตู้ปลา
ไม่วางไว้ในบ้าน (สังเกตอาการผู้มีภาวะสมองเสื่อมว่ามีปัญหากับตู้ปลาหรือไม่) ป้องกันผู้มีภาวะสมองเสื่อมมากระแทกหรือเดินชน